نرخ بیکاری جوانان ۲۰تا ۳۴ساله ایران به پائین‌ترین سطح در ۱۶سال اخیر رسیده است، اما این کاهش آماری بیش از آنکه نشاندهنده بهبود بازار کار باشد، ناشی از کاهش جمعیت جوان و افزایش شمار جوانان منصرف شده از جست‌وجوی شغل است.

کارگران با مشکلاتی مانند دستمزدهای غیرکافی و زیر خط فقر, قراردادهای موقت و سفیدامضا ,نبود امنیت شغلی, تاخیر در پرداخت حقوق و.. دست و پنجه نرم می کنند. این مسائل بارها از سوی رهبر معظم انقلاب تاکید شده است ولی دولت ها در اجرای آن کوتاهی کرده اند.

رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی کشور با اشاره به اینکه کاهش بیمه‌شدگان این رسته شغلی از یک میلیون نفر به حدود ۶۰۰هزار نفر نگران‌کننده است گفت: هیچ اقدام جدیدی برای بیمه کارگران ساختمانی صورت نگرفته و کاری نشده است.

عدم نوشتن قرارداد کتبی بین نیروی کار و کارفرما به یک عرف نانوشته تبدیل شده است. کارگران نگران از بیکاری و درآمد مجبور به پذیرش چنین شرایطی هستند.

با فرا رسیدن فصل گرما شاهد افزایش قطعی‌ برق هستیم, در همین راستا کارگران نگران آینده خود هستند و از دولت انتظار دارند با اولویت دادن به تأمین انرژی صنایع، از موج بیکاری گسترده جلوگیری کند.

بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۳، بخش خدمات با ۵۲.۷ درصد بیش­‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است.

سال‌ها بی‌توجهی به مهارت‌آموزی در نظام آموزشی کشور، نسلی از فارغ‌التحصیلان فاقد توانایی‌های لازم برای ورود به بازار کار را روانه جامعه کرده است. تحول اساسی در رویکرد آموزشی برای تضمین آینده شغلی نسل جوان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.

مشکلات کارگران تنها به خرید خانه محدود نمی‌شود. بازار اجاره نیز به شدت آشفته است. که اجاره نشینی کابوس همیشگی کارگران شده است.

بررسی سهم جمعیت دارای اشتغال ناقص جمعیت ۱۵ ساله و بیش‌تر نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۳، ۷.۶ درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی کم‌تر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده است.

رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران در نقدی بر کارآمدی همایش های ملی کار نوشت:رویکردهای تکراری و نادیده‌انگاری دغدغه‌های اساسی جامعه کارگری رسمی و بویژه غیر رسمی در این همایش ها به چشم می خورد.